คุณจะต้องทึ่ง ผู้ชายที่ชื่อ “เฉินชวน”

เขาเกิดที่หมู่บ้านหลังเขาอันแสนจะยากจนแห่งมณฑลซันตง

3 ขวบ พ่อติดการพนัน ขายทรัพย์สมบัติที่มีอยู่จนหมดเกลี้ยง

6 ขวบ พ่อแม่จากไป ทิ้งเขาให้อยู่กับปู่แก่ๆเพียงลำพัง

8 ขวบ เพราะไม่มีเงินค่าเทอม จึงเรียนชั้นประถม1เพียงแค่ 2เดือน เขาติดตามปู่เดินทางแรมรอนไปทั่วเพื่อ

ขอข้าวมาประทั้งชีวิต

13 ขวบ เขาประสบอุบัติเหตุ ตกลงมาจากรถไฟ เพื่อรักษารักษาชีวิตเขาไว้ หมอจำเป็นต้องตัดขาทั้งสองข้างทิ้งไป

(คุณล่ะ คิดว่าชีวิตของตัวเองโชคร้ายไปกว่าเขาไหม?)

หลังจากถูกตัดขาทิ้ง เขานอนอยู่บนเตียงเป็นเวลา 4 เดือน เขาบอกว่า “ผมจะอยู่อย่างคนปกติให้ได้”

จากนั้น เขาก็หนีออกจากบ้าน กลายเป็นขอทานไร้ขา ผ่านความหิว ความหนาว ถูกคนชั่วรังแก ถูกหัวหน้าแกงค์ขอทานทำร้าย แต่เขาก็ผ่านมันมาได้

“ที่รอดมาได้ ช่างเป็นวาสนาเสียจริง!”

(หากเป็นคุณ เจอกับโลกและผู้คนที่โหดร้ายเช่นนี้ คุณยังจะพูดประโยคนี้ได้อีกหรือไม่?)

เมื่อเขาอายุได้ 18 ปี เขารู้ว่าต้องเรียนวิชาชีพสักอย่างติดตัว จะเป็นขอทานอย่างนี้ตลอดชีวิตไม่ได้

หลังจากนั้น เขาฝึกฝนในการใช้แขนเดินแทนเท้าด้วยความยากลำบาก เขาลองขายหนังสือพิมพ์ ขัดรองเท้า เก็บขยะฯลฯ

เขาทำงานหลายอย่าง เพื่อที่จะไม่เป็นขอทานแลกข้าวอีกต่อไป เขาบอกว่า “การยืนขึ้นไม่ใช่เพื่อการเดิน แต่เพื่อความเป็นคนที่สมบูรณ์เหมือนคนอื่นทั่วไป”

(คุณมักจะปรักปรำว่างานที่คุณทำมันลำบากใช่หรือเปล่า?)

ต่อมา เขากลายเป็นนักร้องพเนจร ที่ไม่รู้หนังสือ ไม่รู้ตัวโน้ต ไม่รู้เรื่องการดนตรี เขาอาศัยการจำ จนกลายเป็นนักร้องพเนจรผู้มีชื่อเสียง บัดนี้ เขาเดินทางผ่านมาแล้วทั่วแผ่นดินจีนกว่า700 เมือง เขาบอกว่า

“ร้องเพลงเป็นอาชีพที่แสนวิเศษ เพราะผมสามารถเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วแผ่นดินเกิดที่ผมแสนภาคภูมิใจ”

(คุณเคยทุ่มเทเพื่องานที่คุณรักแล้วเท่าใด?)

เขาชอบปีนเขา ชอบความรู้สึกเมื่อได้ยืนอยู่บนยอดเขา ตั้งแต่อายุ18ปีเป็นต้นมา เขาปีนเขาทั่วประเทศนับ 90 ลูกทั่วประเทศ เฉพาะภูเขาไท่ซัน เขาก็ปีนมาถึง 13 ครั้ง ปี2012 เขาอาศัย 2 มือปีนภูเขาทั้ง 5 ลูกในประเทศ ที่มีความสูงเหนือระดับน้ำทะเลถึง 8498 เมตร เขากลายเป็นสถิติผู้พิชิตเขาสูง 5 ลูกคนแรกด้วยสองมือเปล่า (คุณเคยพิชิตเขาสูงมาแล้วกี่ลูก?)

ตอนที่เขาอายุได้19ปี เขาแรมรอนไปถึงเจียงซี ชื่อเสียงการร้องเพลงของเขาอันดังกระฉ่อนจนถูกใจสาวงามผู้มีน้ำใจงดงามคนหนึ่งเธอบอกว่า “ไม่มีพ่อไม่มีแม่ ไม่มีบ้านไม่มีรถ ไม่มีเงินไม่มีงาน ไม่มีขาก็ไม่เป็นไร ขอเพียงคุณมีใจรักฉันก็เพียงพอแล้ว!” จากนั้น เธอก็ติดตามเขาไปทุกหนทุกแห่ง บัดนี้ เขาและเธอใช้ชีวิตร่วมกันมา11ปีแล้ว เขาและเธอแต่งงานกัน ซื้อบ้าน แถมให้กำเนิดบุตรหญิงชายแสนน่ารักถึง 2 คน

(คุณยังจะป่าวประกาศต่อไปอีกได้ไหม ว่าคุณนะ หล่อเลือกได้!)

ปี 2012 วันที่ 7 เดือน 7 (วันแห่งความรักของชาวจีน) สถานีโทรทัศน์ของซันตง ได้จัดงานวิวาห์ให้แก่เขาและภรรยาอย่างสมเกียรติที่ยอดเขาแห่งภูเขาไท่ซัน

ศรีภรรยาผู้เปี่ยมไปด้วยจิตใจอันงดงาม คือทูตสวรรค์ของเขา คนเรา มีได้ขนาดนี้ จะไม่เรียกว่ามีวาสนาได้อย่างไร?

คนถามเขาว่า “ทำไมคุณถึงได้โชคดีจัง?” เขามักจะตอบว่า “หากวันหนึ่ง คุณกับภรรยาและลูกๆ สามารถกอดกันบนยอดเขาทั้ง5 คุณก็จะรู้ได้ว่าผมโชคดีเพียงใด”

(คุณเคยถามตัวเองไหม ว่าคุณอยากได้วาสนาอย่างนี้หรือเปล่า?)

เดือนพฤศจิกายนปี 2012 เขาสืบหาจนได้พบกับเจ้าหน้าที่ตำรวจผู้ที่ช่วยชีวิตเขาจากอุบัติเหตุทางรถไฟในครั้งนั้น ที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งก็คือ เขาและผู้มีพระคุณต่างเกิดวันเดียวกันเดือนเดียวกันแต่คนละปี (คุณยังจำคนที่เคยช่วยเหลือเกื้อกูลคุณได้อยู่หรือเปล่า?)